رنگ در کاشیکاری ایران
در معماری اسلامی ایران فضاهای داخلی و خارجی با کاشیهای رنگارنگ پوشیده شده است. این مسئله سبب شده تا ساختمان سنگینی و خشونت خود را از دست داده تبدیل به سطوحی شفاف و موادی بی وزن گردند. همچنین انواع نقوش هندسی و گیاهی به کار رفته در کاشیها نیز به این موضوع کمک کرده اند. رنگهای شفاف کاشیها به همراه نقوش هندسی و گیاهی و خطاطی به صورت یک مجموعه کامل و هماهنگ درآمده و ساختمان ظاهر کریستالهای رنگین و درخشان را به خود گرفته است.
در کاشیکاری ایرانی، رنگهای آبی فیروزه ای و لاجوردی در مجاورت سفید، زرد و قهوه ای و سبز زیتونی مجموعه هماهنگی را بوجود آورده و در برخی قسمتها که رنگهای مکمل آجری، با رنگهای لاجوردی و فیروزه ای تماس پیدا میکنند، هماهنگی دیده نوازی پیدا کرده اند.
در اغلب مواقع رنگ فیروزه ای و لاجوردی به عنوان رنگ زمینه انتخاب شده است.که این موضوع فضای شفاف و پرعمقی را بوجود آورده تا انواع شکلهای زینتی مانند برگها، گلهای تزئینی، اسلیمی ها و ختائی ها در آن تنظیم گردند.
رنگهای کاشیها در همه جا صاف، شفاف و جلا دارند که از این لحاظ دارای خصوصیات مینیاتور ایرانی است. هنرمند سعی میکند تا طبیعت را تقلید نکند.از سایه روشن در رنگ آمیزی پرهیز شده است. و در همه جا رنگهای خالص و درخشان به کار رفته اند تا با طبیعت فاصله داشته باشند. در مینیاتور اندام ها پارچه های از رنگ به تن دارند و در معماری انواع نقوش رنگین بر سطوح مختلف ساختمان پوشیده شده اند.
به دلیل استفده از رنگهای درست و هماهنگ در کنار هم، چشمها از دیدن معماری خیره می گردد و حسی از آرامش نصیب بیننده میشود.
برگرفت از کتاب رنگ اثر ایتن
